ทะเลจีนตะวันออก

ทะเลจีนตะวันออก เป็นใน ตั้งอยู่นอกชายฝั่ง ประเทศจีนตั้งชื่อแหล่งน้ำตามแนวชายฝั่งตะวันออกว่า "ตงไห่" (จีนตัวย่อ: 东海; จีนตัวเต็ม: 東海; พินอิน: Dōng Hǎi) เนื่องจากทิศทางของทะเล ชื่อ"ทะเลจีนตะวันออก"ได้รับการกำหนดเป็นชื่อทางการในองค์การอุทกศาสตร์สากล (IHO) และใช้กันในระดับนานาชาติ

ทะเลจีนตะวันออก
ทะเลจีนตะวันออก แสดงภูมิภาค เกาะ และทะเลโดยรอบ
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม	東海 東中國海
อักษรจีนตัวย่อ	东海 东中国海
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Dōng Hǎi Dōng Zhōngguó Hǎi จู้อิน ㄉㄨㄥ ㄏㄞˇ ㄉㄨㄥ ㄓㄨㄥ ㄍㄨㄛˊ ㄏㄞˇ ภาษาอู๋ อักษรโรมัน ton^平 he^上 ton^平 tson^平 koh^入 he^上 ภาษาฮากกา อักษรโรมัน dung^24 hoi^31 dung^24 dung^24 gued^2 hoi^31 ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน ยฺหวิดเพ็ง dung^1 hoi^2 dung^1 zung^1 gwok^3 hoi^2 ภาษาหมิ่นใต้ ภาษาฮกเกี้ยน tong-hái tong tiong-kok hái ภาษาหมิ่นตะวันออก ปั่งงั่วเจ๋ย์ dĕ̤ng-hāi dĕ̤ng dṳ̆ng-guók hāi
ชื่อภาษาเกาหลี
ฮันกึล	동중국해
ฮันจา	東中國海
การถอดเสียง อาร์อาร์ Dong Jungguk Hae เอ็มอาร์ Tong Jungguk Hae
ชื่อภาษาญี่ปุ่น
คันจิ	東シナ海 (ตั้งแต่ 2004) 東支那海 (1913–2004)
คานะ	ひがしシナかい
การถอดเสียง โรมาจิ Higashi Kai

ทางทิศเหนือติดกับทะเลเหลือง ทิศตะวันออกติดกับหมู่เกาะโอกินาวะและเกาะคิวชูของญี่ปุ่น ทิศใต้ติดกับทะเลจีนใต้และช่องแคบไต้หวัน ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 1,249,000 ตารางกิโลเมตร (482,000 ตารางไมล์) เชื่อมต่อกับทะเลญี่ปุ่นทางตะวันออกเฉียงเหนือผ่านช่องแคบเกาหลี เชื่อมต่อกับทะเลจีนใต้ทางตะวันตกเฉียงใต้ผ่านช่องแคบไต้หวัน และเชื่อมต่อกับทะเลฟิลิปปินส์ทางตะวันออกเฉียงใต้ผ่านช่องว่างระหว่างหมู่เกาะริวกิวต่าง ๆ (เช่น และ)

พื้นที่ทะเลจีนตะวันออกส่วนใหญ่เป็นน้ำตื้น โดยพื้นที่เกือบสามในสี่มีความลึกน้อยกว่า 200 เมตร (660 ฟุต) ความลึกเฉลี่ยอยู่ที่ 350 เมตร (1,150 ฟุต) ส่วนความลึกสูงสุดในอยู่ที่ 2,716 เมตร (8,911 ฟุต)

ทะเลจีนตะวันออกระหว่างสาธารณรัฐประชาชนจีน ญี่ปุ่น และเกาหลีใต้ ซึ่งเป็นสามประเทศในเอเชียตะวันออกที่สำคัญซึ่งมีปฏิสัมพันธ์ทางการทูตและเศรษฐกิจเป็นหนึ่งในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่สำคัญที่สุดส่วนหนึ่งในโลก

ภูมิศาสตร์

ทะเลจีนตะวันออกเป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก และครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 770,000 ตารางกิโลเมตร (300,000 ตารางไมล์)^* ทางตะวันออกติดกับเกาะคีวชูและหมู่เกาะรีวกีวของญี่ปุ่น ทางใต้ติดกับทะเลจีนใต้ และทางตะวันตกติดกับทวีปเอเชีย ทะเลนี้เชื่อมกับทะเลญี่ปุ่นผ่านช่องแคบเกาหลี ด้านเหนือทะเลนี้คือทะเลเหลือง

ประเทศที่ติดกับทะเลนี้ (ตามเข็มนาฬิกาจากเหนือ) ได้แก่ เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น ไต้หวัน และจีน

อ้างอิง

1. "Limits of Oceans and Seas" (PDF) (3rd ed.). Monaco: International Hydrographic Organization. 1953. p. 33. Special Publication No. 23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 October 2011. สืบค้นเมื่อ 28 December 2020.
2. LaFond, Eugene C. (19 March 2024). "East China Sea sea, Pacific Ocean".
3. "中华人民共和国版图" (ภาษาChinese (China)). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-03-06. สืบค้นเมื่อ 8 October 2022.

อ่านเพิ่ม

• Kim, Suk Kyoon (July 2012). "China and Japan Maritime Disputes in the East China Sea: A Note on Recent Developments". Ocean Development & International Law. 43 (3): 296–308. doi:10.1080/00908320.2012.698931. ISSN 0090-8320. S2CID 153379773.
• McDevitt, Michael (1 March 2014). "The East China Sea: The Place Where Sino–U.S. Conflict Could Occur". American Foreign Policy Interests. 36 (2): 100–110. doi:10.1080/10803920.2014.905357. ISSN 1080-3920. S2CID 154013282.
• Manicom, James (2014). Bridging Troubled Waters: China, Japan, and Maritime Order in the East China Sea (ภาษาอังกฤษ). Georgetown University Press. ISBN 9781626160361. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
• Medcalf, Rory. (2020) Indo-Pacific Empire: China, America and the contest for the world's pivotal region (2020) excerpt
• Nakano, Ryoko (14 March 2016). "The Sino–Japanese territorial dispute and threat perception in power transition". The Pacific Review. 29 (2): 165–186. doi:10.1080/09512748.2015.1013493. ISSN 0951-2748. S2CID 153459475.
• Peterson, Alexander (October 2009). "Sino-Japanese Cooperation in the East China Sea: A Lasting Arrangement". Cornell International Law Journal. 42 (3): 441–474. ISSN 0010-8812. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
• the United States. Congress. (2014). Maritime Sovereignty in the East and South China Seas: Joint Hearing before the Subcommittee on Seapower and Projection Forces of the Committee on Armed Services Meeting Jointly with the Subcommittee on Asia and the Pacific of the Committee on Foreign Affairs (Serial No. 113-137), House of Representatives, One Hundred Thirteenth Congress, Second Session, Hearing held January 14, 2014
• Valencia, Mark J. (2014). "The East China Sea Disputes: History, Status, and Ways Forward" (PDF). Asian Perspective (ภาษาอังกฤษ). 38 (2): 183–218. doi:10.1353/apr.2014.0008. ISSN 2288-2871. S2CID 153772075. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
• Zou, Keyuan (2013). Law of the Sea in East Asia: Issues and Prospects (ภาษาอังกฤษ). Routledge. ISBN 9781134267644. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.^{[ลิงก์เสีย]}

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ทะเลจีนตะวันออก

• Rising Powers Quarterly Volume 3, Issue 2, Aug. 2018, special issue on "The "Indo-Pacific" - Regional Dynamics in the 21st Century's New Geopolitical Center of Gravity"
• . Gas and oil rivalry in the East China Sea Asia Times Online. 27 July 2004.
• Oil and gas in troubled waters The Economist. 6 October 2005.
• J Sean Curtin. Stakes rise in Japan, China gas dispute Asia Times Online. 19 October 2005.
• Chinese Suyan Rock community เก็บถาวร 10 เมษายน 2021 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Alexander M. Peterson's 2009 Note in the Cornell International Law Journal detailing the dispute, clarifying the legal impact of the 2008 Sino-Japanese arrangement to cooperate in the East China Sea, and proposing increased Sino-Japanese cooperation.
• China, Japan and the Energy Quest in the East China Sea เก็บถาวร 2 ตุลาคม 2022 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by Amrita Jash, IPP Review (Singapore). 29 August 2017.

30°N 125°E / 30°N 125°E / 30; 125