การบริหารรัฐกิจ

การบริหารรัฐกิจ หรือ รัฐประศาสนศาสตร์ (อังกฤษ: public administration) หรือ นโยบายสาธารณะและการบริหารงานสาธารณะ (public policy and administration) เป็นสาขาวิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับกระบวนการกำหนดและดำเนินนโยบายสาธารณะ นอกจากนี้ยังเป็นสาขาย่อยของวิชารัฐศาสตร์ที่ศึกษาเกี่ยวกับกระบวนการทางนโยบาย โครงสร้าง หน้าที่ และพฤติกรรมของสถาบันภาครัฐ รวมถึงความสัมพันธ์กับสังคมในภาพกว้าง การศึกษาและการประยุกต์ใช้การบริหารรัฐกิจยึดหลักการที่ว่าการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพขององค์การหรือสถาบันหนึ่ง ๆ นั้นขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการที่ดี

การบริหารรัฐกิจเป็นทั้งสาขาทางวิชาการและสาขาทางการปฏิบัติ ตัวอย่างการปฏิบัติคือการประชุมของเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลางสหรัฐดังในภาพ

มีผู้พรรณนาการบริหารรัฐกิจว่าเป็น "การจัดการโครงการสาธารณะ" "การนำนโยบายไปสู่การปฏิบัติจริงที่พลเมืองสัมผัสได้ในชีวิตประจำวัน" "การศึกษาวิธีการวินิจฉัยสั่งการของรัฐบาล" "การวิเคราะห์นโยบายและปัจจัยต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อการกำหนดนโยบายนั้น รวมถึงปัจจัยที่จำเป็นสำหรับการกำหนดนโยบายทางเลือก"

ทฤษฎีระบบราชการของมัคส์ เวเบอร์ นักสังคมวิทยาชาวเยอรมัน ได้รับความนิยมในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 นำไปสู่ความสนใจแง่มุมทางทฤษฎีของการบริหารรัฐกิจอย่างกว้างขวาง ซึ่งจัดขึ้นใน พ.ศ. 2511 ที่มหาวิทยาลัยซีราคิวส์ภายใต้การนำของ เป็นจุดกำเนิดของแนวคิด (New Public Administration) ซึ่งเป็นขบวนการสำคัญภายในสาขาวิชานี้ในถึงปัจจุบัน

คำจำกัดความ

ผู้ดูแลระบบมักจะทำงานกับทั้งเอกสารกระดาษและไฟล์คอมพิวเตอร์: "มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญจากบันทึกกระดาษเป็นบันทึกอิเล็กทรอนิกส์ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แม้ว่าสถาบันของรัฐจะยังคงพิมพ์และรักษาเอกสารกระดาษเป็น 'บันทึกอย่างเป็นทางการ' แต่ปัจจุบันบันทึกส่วนใหญ่ถูกสร้างและจัดเก็บในรูปแบบอิเล็กทรอนิกส์" ในภาพคือ Stephen C. Dunn รองผู้ควบคุมบัญชีของกองทัพเรือสหรัฐ

การบริหารรัฐกิจครอบคลุมถึงการดำเนินการ กำกับดูแล และการจัดการนโยบายของรัฐบาล รวมถึงการจัดการกิจการสาธารณะ สาขานี้เกี่ยวข้องกับการจัดองค์กร การดำเนินงาน และการประสานงานเชิงกลยุทธ์ของ (bureaucratic structures) ในภาครัฐ ผู้บริหารรัฐกิจมีบทบาทสำคัญในการวางแผนและดำเนินนโยบาย การจัดการทรัพยากรร่วมกัน และการทำให้มั่นใจได้ถึงการทำงานที่มีประสิทธิภาพของหน่วยงานและโครงการของรัฐบาล

ในปี ค.ศ. 1947 (Paul H. Appleby) ได้ให้คำจำกัดความของการบริหารรัฐกิจว่าเป็น "ความเป็นผู้นำสาธารณะของกิจการสาธารณะที่รับผิดชอบโดยตรงต่อการดำเนินการของฝ่ายบริหาร" ในระบอบประชาธิปไตย มักจะเกี่ยวข้องกับความเป็นผู้นำและการดำเนินการของฝ่ายบริหารในแง่ที่เคารพและสนับสนุนศักดิ์ศรี คุณค่า และศักยภาพของพลเมือง หนึ่งปีต่อมา กอร์ดอน แคลปป์ ซึ่งดำรงตำแหน่งประธาน (Tennessee Valley Authority) ในขณะนั้น ได้ให้คำจำกัดความของการบริหารรัฐกิจว่า "เป็นเครื่องมือสาธารณะที่สังคมประชาธิปไตยสามารถบรรลุผลได้อย่างสมบูรณ์ยิ่งขึ้น" นี่หมายความว่าจะต้องเกี่ยวข้องกับแนวคิดเรื่องความยุติธรรม เสรีภาพ และโอกาสทางเศรษฐกิจที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นสำหรับมนุษย์ และด้วยเหตุนี้จึงเกี่ยวข้องกับ "ผู้คน แนวคิด และสิ่งของ" เจมส์ ดี. แคร์โรลล์ และอัลเฟรด เอ็ม. ซัค เรียกบทความของ วูดโรว์ วิลสัน (Woodrow Wilson) ที่ชื่อว่า "" (The Study of Administration) ว่าเป็น "จุดเริ่มต้นของการบริหารรัฐกิจในฐานะสาขาการศึกษาที่เฉพาะเจาะจงและทรงอิทธิพล"

เมื่อไม่นานมานี้นักวิชาการอ้างว่า "การบริหารรัฐกิจไม่มีคำจำกัดความที่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป" เนื่องจาก "ขอบเขตของวิชานั้นกว้างขวางและเป็นที่ถกเถียงกันมากจนอธิบายได้ง่ายกว่าการนิยาม" การบริหารรัฐกิจเป็นทั้งสาขาการศึกษา (เช่น สาขาวิชา) และอาชีพ มีความไม่เห็นด้วยอย่างมากเกี่ยวกับการที่ว่าการศึกษาการบริหารรัฐกิจสามารถเรียกได้อย่างถูกต้องว่าเป็นสาขาวิชาหรือไม่ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะการถกเถียงกันว่าการบริหารรัฐกิจเป็นสาขาย่อยของรัฐศาสตร์หรือสาขาย่อยของวิทยาศาสตร์การบริหาร ซึ่งอย่างหลังเป็นผลมาจากรากฐานของการวิเคราะห์นโยบายและการวิจัยประเมินผล ดอนัลด์ เอฟ. เคทเทิล เป็นหนึ่งในนักวิชาการที่มองว่าการบริหารรัฐกิจ "เป็นสาขาย่อยภายในรัฐศาสตร์" ลาลอร์ระบุว่าสังคมที่มีหน่วยงานสาธารณะที่จัดหาสินค้าสาธารณะอย่างน้อยหนึ่งรายการสามารถกล่าวได้ว่ามีการบริหารรัฐกิจ ในขณะที่การไม่มีหน่วยงานสาธารณะหรือการจัดหาสินค้าสาธารณะอย่างน้อยหนึ่งรายการ (หรือ 'ยิ่งไปกว่านั้น' ทั้งสองอย่าง) หมายถึงการไม่มีการบริหารรัฐกิจ เขาระบุว่าการบริหารรัฐกิจคือการจัดหาสินค้าสาธารณะของรัฐ ซึ่งฟังก์ชันอุปสงค์ได้รับการตอบสนองอย่างมีประสิทธิภาพมากหรือน้อยโดยการเมือง ซึ่งเครื่องมือหลักคือวาทศิลป์ การจัดหาสินค้าสาธารณะ และฟังก์ชันอุปทานได้รับการตอบสนองอย่างมีประสิทธิภาพมากหรือน้อยโดยการจัดการสาธารณะ ซึ่งเครื่องมือหลักคือการกระทำทางวาจา การผลิตสินค้าสาธารณะ จุดประสงค์ทางศีลธรรมของการบริหารรัฐกิจ ซึ่งส่อ implic ในการยอมรับบทบาทของตน คือการเพิ่มโอกาสสูงสุดของสาธารณชนในการตอบสนองความต้องการของตน

คำจำกัดความของภาคการบริหารรัฐกิจ (NAICS 91) ของ (North American Industry Classification System) ระบุว่าการบริหารรัฐกิจ "... ประกอบด้วยสถานประกอบการที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่มีลักษณะทางราชการเป็นหลัก นั่นคือ การตรากฎหมายและการตีความกฎหมายของศาลและข้อบังคับที่เกี่ยวข้อง และการบริหารโครงการที่อิงตามกฎหมายเหล่านั้น" ซึ่งรวมถึง "กิจกรรมนิติบัญญัติ การจัดเก็บภาษี การป้องกันประเทศ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนและความปลอดภัย บริการตรวจคนเข้าเมือง กิจการต่างประเทศและความช่วยเหลือระหว่างประเทศ และการบริหารโครงการของรัฐบาลเป็นกิจกรรมที่มีลักษณะทางราชการอย่างแท้จริง"

ประวัติ

อินเดียในศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตศักราช

อารยธรรม หะรัปปา (Harappa) และ โมเฮนโจ-ดาโร (Mohenjo-daro) มีหน่วยงานของข้าราชการที่ได้รับการจัดตั้งขึ้น ซึ่งบ่งชี้ถึงการมีอยู่ของการบริหารรัฐกิจในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง มีการอ้างอิงมากมายถึงผลงานของ พระพฤหัสบดี (Brihaspati) เกี่ยวกับกฎหมายและการกำกับดูแล บทความที่ตัดตอนมาจาก (Ain-i-Akbari) [เล่มที่ 3 แปลโดย เอช. เอส. บาร์เร็ตต์ หน้า 217–218] เขียนโดย (Abul Fazl) กล่าวถึงการประชุมสัมมนาของนักปรัชญาจากศาสนาต่าง ๆ ที่จัดขึ้นในปี ค.ศ. 1578 ตามคำสั่งของจักรพรรดิอักบาร์ เชื่อกันว่านักคิด จารวาก (Charvaka) บางคนอาจมีส่วนร่วมในการประชุมสัมมนานี้ ใน "" (Āstika and nāstika) ฟาซล์กล่าวถึงผู้บัญญัติกฎหมายของจารวากที่เน้น "การทำงานที่ดี การบริหารที่ยุติธรรม และโครงการสวัสดิการ" (Somadeva) ยังอธิบายถึงวิธีการเอาชนะศัตรูของชาติของจารวาก โดยอ้างถึงศัตรูที่ปลอมตัวสิบสามคนในราชอาณาจักรที่มีผลประโยชน์ส่วนตนซึ่งไม่ควรละเว้น จาณักยะ (Chanakya) นำเสนอแผนการโดยละเอียดในการกำจัดศัตรูในคราบของมิตรสหาย พระพฤหัสบดี ผู้นำของจารวากนั้น เก่าแก่กว่าทั้งโกฏิยและโสมเทวะ ปรากฏว่าเขามีชีวิตอยู่ในยุคเดียวกับวัฒนธรรมหะรัปปาและโมเฮนโจ-ดาโร

หลักฐานทางโบราณคดีเกี่ยวกับกษัตริย์ นักบวช และพระราชวังในการขุดค้นที่หะรัปปาและ โมเฮนโจ-ดาโร (Mohenjo-daro) นั้นมีจำกัด อย่างไรก็ตาม การปรากฏของอารยธรรมที่ซับซ้อนและสิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณะ เช่น ยุ้งฉางและโรงอาบน้ำ ควบคู่ไปกับการมีอยู่ของเมืองขนาดใหญ่ บ่งชี้ถึงความเป็นไปได้ของการปกครองแบบรวมศูนย์ ความสม่ำเสมอของโบราณวัตถุและขนาดอิฐบ่งชี้ว่ามีการปกครองแบบรวมศูนย์ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง แม้ว่าการคาดเดาเกี่ยวกับลำดับชั้นทางสังคมและโครงสร้างชนชั้นจะเป็นไปได้ แต่การไม่มีสถานที่ฝังศพของชนชั้นสูงที่มองเห็นได้ชัดเจนก็บ่งชี้ว่าพลเมืองส่วนใหญ่มีสถานะเกือบเท่าเทียมกัน

ยุคโบราณถึงศตวรรษที่ 19

ย้อนกลับไปในสมัยโบราณ รัฐต่าง ๆ จำเป็นต้องมีเจ้าหน้าที่ เช่น ภิกษุ เหรัญญิก และพนักงานเก็บภาษี เพื่อบริหารงานจริงของรัฐบาล ก่อนศตวรรษที่ 19 การสรรหาบุคลากรของหน่วยงานราชการส่วนใหญ่เต็มไปด้วยการเล่นพรรคเล่นพวก การลำเอียง และการอุปถัมภ์ทางการเมือง ซึ่งมักเรียกกันว่า "" (spoils system) ผู้บริหารรัฐกิจเป็น "หูเป็นตา" ของผู้ปกครองมาช้านาน ในยุคกลาง ความสามารถในการอ่านและเขียน รวมถึงการบวกและลบ ถูกครอบงำโดยชนชั้นสูงที่มีการศึกษา เช่นเดียวกับงานของรัฐ ดังนั้น ความจำเป็นในการมีข้าราชการที่มีความเชี่ยวชาญซึ่งมีความสามารถในการอ่านและเขียนจึงเป็นพื้นฐานในการพัฒนาความเชี่ยวชาญในกิจกรรมที่จำเป็น เช่น การเก็บบันทึกทางกฎหมาย การจ่ายเงินและเลี้ยงดูกองทัพ และการจัดเก็บภาษี เมื่อ (European imperialist age) ดำเนินไป และอำนาจทางทหารได้ขยายการยึดครองไปยังทวีปและผู้คนอื่น ๆ ความต้องการการบริหารรัฐกิจที่มีความซับซ้อนก็เพิ่มมากขึ้น

รากฐานในประเทศจีนโบราณ

สาขา การจัดการ (management) อาจมีต้นกำเนิดใน ประเทศจีน (China) โบราณ ซึ่งอาจรวมถึงรัฐระบบราชการแบบรวมศูนย์แห่งแรก และตัวอย่างแรกสุด (ในศตวรรษที่สองก่อนคริสต์ศักราช) ของ (meritocracy) ที่อิงตาม การสอบขุนนาง (civil service tests) ในด้านการบริหารรัฐกิจ จีนถือว่า "ก้าวหน้า" กว่าส่วนอื่น ๆ ของโลกจนถึงปลายศตวรรษที่ 18

(Thomas Taylor Meadows) กงสุลอังกฤษประจำกว่างโจว แย้งไว้ในหนังสือ บันทึกย่อเกี่ยวกับรัฐบาลและประชาชนของจีน (Desultory Notes on the Government and People of China, 1847) ว่า "จักรวรรดิจีนดำรงอยู่มานานได้ก็เพราะรัฐบาลที่ดี ซึ่งประกอบด้วยการเลื่อนขั้นบุคคลที่มีความสามารถและคุณธรรมเท่านั้น" ด้วยอิทธิพลจากการสอบขุนนางของจีนโบราณ (Northcote–Trevelyan Report) ในปี ค.ศ. 1854 จึงแนะนำว่าการสรรหาบุคลากรควรพิจารณาจากคุณธรรมที่กำหนดผ่านการสอบแข่งขัน ผู้สมัครควรมีการศึกษาพื้นฐานที่ดีเพื่อให้สามารถโอนย้ายระหว่างหน่วยงานได้ และการเลื่อนตำแหน่งควรพิจารณาจากความสำเร็จมากกว่า "ความชอบ อุปถัมภ์ หรือการซื้อขายตำแหน่ง" สิ่งนี้นำไปสู่การดำเนินการ (Her Majesty's Civil Service) ในฐานะระบบราชการของข้าราชการพลเรือนที่มีความเป็นระบบและเป็น meritocratic เช่นเดียวกับอังกฤษ การพัฒนาระบบราชการของฝรั่งเศสได้รับอิทธิพลจากระบบของจีน วอลแตร์ (Voltaire) อ้างว่าจีนมี "วิทยาศาสตร์ทางศีลธรรมที่สมบูรณ์แบบ" และ (François Quesnay) สนับสนุนระบบเศรษฐกิจและการเมืองที่จำลองตามแบบอย่างของจีน การสอบข้าราชการพลเรือนของฝรั่งเศสที่นำมาใช้ในปลายศตวรรษที่ 19 ยังอิงตามการศึกษาทางวัฒนธรรมทั่วไปเป็นอย่างมาก ลักษณะเหล่านี้ได้รับการเปรียบเทียบกับแบบจำลองของจีนในยุคก่อนหน้า

แม้ว่าการบริหารของจีนจะไม่สามารถสืบย้อนไปถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งได้ แต่บุคคลสำคัญของ ที่เน้นระบบคุณธรรม เช่น (400–337 ปีก่อนคริสตกาล) อาจมีอิทธิพลมากที่สุด และอาจถือได้ว่าเป็นผู้ก่อตั้ง หากพวกเขาไม่มีคุณค่าในฐานะตัวอย่างก่อนสมัยใหม่ที่หายากของทฤษฎีการบริหารเชิงนามธรรม ครีลเขียนว่า ในผลงานของเซินปู้ไห่ มี "เมล็ดพันธุ์ของการสอบขุนนาง" และหากใครต้องการพูดเกินจริง ก็ "ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นไปได้ที่จะแปลคำว่า "ชู" หรือเทคนิค ของเซินปู้ไห่ ว่าเป็น 'วิทยาศาสตร์'" และโต้แย้งว่าเขาเป็นนักรัฐศาสตร์คนแรก แม้ว่าครีลจะ "ไม่ต้องการไปไกลขนาดนั้น" ก็ตาม

ยุโรปในศตวรรษที่ 18

ในศตวรรษที่ 18 พระเจ้าฟรีดริช วิลเฮ็ล์มที่ 1 แห่งปรัสเซีย (Frederick William I of Prussia) ได้ทรงสร้างตำแหน่งศาสตราจารย์ด้าน (Cameralism) เพื่อฝึกฝนข้าราชการรุ่นใหม่ มหาวิทยาลัย (Frankfurt an der Oder) และ เป็นสถาบันของ ปรัสเซีย ที่ให้ความสำคัญกับสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์และสังคมศาสตร์ โดยมีเป้าหมายเพื่อปฏิรูปสังคม (Johann Heinrich Gottlob Justi) เป็นศาสตราจารย์ด้านคาเมรอลลิซึมที่มีชื่อเสียง

(Lorenz von Stein) ศาสตราจารย์ชาวเยอรมันจากเวียนนาในปี ค.ศ. 1855 ถือเป็นผู้ก่อตั้งวิทยาศาสตร์การบริหารรัฐกิจในหลายส่วนของโลก

ในประเทศสหรัฐอเมริกา

วูดโรว์ วิลสัน (Woodrow Wilson) ถือเป็นบิดาแห่งการบริหารรัฐกิจในสหรัฐอเมริกา เขาเป็นคนแรกที่ให้การยอมรับการบริหารรัฐกิจอย่างเป็นทางการในบทความปี ค.ศ. 1887 ที่มีชื่อว่า "" (The Study of Administration) อดีตประธานาธิบดีเขียนว่า "เป้าหมายของการศึกษาด้านการบริหารคือการค้นหาว่า ประการแรก รัฐบาลสามารถทำอะไรได้อย่างถูกต้องและประสบความสำเร็จ และประการที่สอง รัฐบาลจะทำสิ่งที่ถูกต้องเหล่านี้ได้อย่างไรด้วยประสิทธิภาพสูงสุดที่เป็นไปได้ และใช้ต้นทุนทั้งเงินและพลังงานน้อยที่สุด"

ในช่วงทศวรรษที่ 1920 นักวิชาการด้านการบริหารรัฐกิจได้ตอบสนองต่อการเรียกร้องของวิลสัน และมีการนำตำราเรียนในสาขานี้มาใช้ นักวิชาการที่มีชื่อเสียงในยุคนั้น ได้แก่ (Luther Gulick (social scientist)) (Lyndall Urwick) (Henri Fayol) และ (Frederick Winslow Taylor) เทย์เลอร์โต้แย้งในหนังสือ (The Principles of Scientific Management) ว่าการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์จะนำไปสู่การค้นพบ "[วิธี] ที่ดีที่สุด" ในการทำสิ่งต่าง ๆ หรือดำเนินการ เทคนิคของเทย์เลอร์ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับนักอุตสาหกรรมเอกชน และต่อมาได้นำไปใช้กับองค์กรของรัฐต่าง ๆ

(American Society for Public Administration) (ASPA) ซึ่งเป็นกลุ่มวิชาชีพชั้นนำด้านการบริหารรัฐกิจ ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1939 ASPA เป็นผู้สนับสนุน (Public Administration Review) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1940

ทศวรรษที่ 1940

(1892–1993) เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการบริหารรัฐกิจ

การแยกการเมืองออกจากการบริหารที่วิลสันสนับสนุนยังคงมีบทบาทสำคัญในการบริหารรัฐกิจในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม การครอบงำของการแบ่งขั้วนี้ถูกท้าทายโดยนักวิชาการรุ่นที่สอง ซึ่งเริ่มต้นในช่วงทศวรรษที่ 1940 การแบ่งขั้วข้อเท็จจริง-คุณค่าของ (Luther Gulick (social scientist)) เป็นคู่แข่งสำคัญของ (politics-administration dichotomy) ที่วิลสันเสนอไว้ แทนที่จะแยกจากกันแบบรุ่นแรกของวิลสัน กูลลิคสนับสนุน "เครือข่ายดุลยพินิจและปฏิสัมพันธ์ที่ไร้รอยต่อ"

ลูเธอร์ กูลลิค และ (Lyndall Urwick) เป็นนักวิชาการรุ่นที่สอง กูลลิค เออร์วิค และนักบริหารรุ่นใหม่ได้ต่อยอดงานของนักวิชาการด้านพฤติกรรม การบริหาร และองค์กรร่วมสมัย ซึ่งรวมถึง (Henri Fayol) (Fredrick Winslow Taylor) พอล แอปเปิลบี แฟรงค์ กู๊ดโนว์ และวิลเลียม วิลลาวบี ทฤษฎีองค์กรรุ่นใหม่ไม่ได้อาศัยสมมติฐานเชิงตรรกะและการวางนัยทั่วไปเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์อีกต่อไป เช่นเดียวกับนักทฤษฎีแบบคลาสสิกและแบบส Enlightenment

กูลลิคพัฒนาทฤษฎีองค์กรทั่วไปที่ครอบคลุม ซึ่งเน้นวิธีการทางวิทยาศาสตร์ ประสิทธิภาพ ความเป็นมืออาชีพ การปฏิรูปโครงสร้าง และการควบคุมของผู้บริหาร กูลลิคสรุปหน้าที่ของผู้บริหารด้วยตัวย่อ POSDCORB ซึ่งย่อมาจาก planning (การวางแผน) organizing (การจัดองค์กร) staffing (การสรรหาบุคลากร) directing (การสั่งการ) coordinating (การประสานงาน) reporting (การรายงาน) และ budgeting (การจัดทำงบประมาณ) ฟาโยลพัฒนาแนวทางการจัดการภาคเอกชนแบบเป็นระบบ 14 ข้อ นักทฤษฎีรุ่นที่สองได้นำแนวปฏิบัติในการจัดการภาคเอกชนมาใช้กับวิทยาศาสตร์การบริหาร มีความคิดว่าทฤษฎีการจัดการทั่วไปเพียงทฤษฎีเดียวที่เชื่อมโยงระหว่างภาคเอกชนและภาครัฐเป็นไปได้ ด้วยทฤษฎีทั่วไป ทฤษฎีการบริหารจึงสามารถมุ่งเน้นไปที่องค์กรของรัฐบาลได้ นักทฤษฎีในช่วงกลางทศวรรษที่ 1940 ได้ท้าทายวิลสันและกูลลิค การเมือง-การปกครองแบบแบ่งขั้วยังคงเป็นศูนย์กลางของการวิพากษ์วิจารณ์

ทศวรรษที่ 1950 - 1970

ในช่วงทศวรรษที่ 1950 สหรัฐอเมริกาประสบกับความเจริญรุ่งเรืองที่ยาวนานและยืนหยัดในฐานะผู้นำโลก การบริหารรัฐกิจประสบกับช่วงเวลาที่รุ่งเรืองเนื่องจากความสำเร็จในการทำสงครามและการฟื้นฟูหลังสงครามที่ประสบความสำเร็จในยุโรปตะวันตกและญี่ปุ่น รัฐบาลได้รับความนิยมเช่นเดียวกับประธานาธิบดีไอเซนฮาวร์ ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 1970 รัฐบาลเองถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไร้ประสิทธิภาพ ไร้ประสิทธิผล และส่วนใหญ่เป็นความพยายามที่สูญเปล่า สงครามเวียดนาม (Vietnam War) ที่มีค่าใช้จ่ายสูง พร้อมกับเรื่องอื้อฉาวภายในประเทศ รวมถึงการดักฟังสำนักงานใหญ่พรรคเดโมแครต (เรื่องอื้อฉาว (Watergate) ในปี ค.ศ. 1974) เป็นตัวอย่างสองประการของพฤติกรรมทำลายตนเองของรัฐบาลที่ทำให้ประชาชนรู้สึกแปลกแยก

สงครามเวียตนาม ที่มีราคาแพงทำให้พลเมืองสหรัฐฯ แปลกแยกจากรัฐบาลของตน ภาพคือ ปฏิบัติการทิ้งระเบิดของสหรัฐฯ

ประชาชนเรียกร้องให้มีการบริหารที่มีประสิทธิภาพเพื่อมาแทนที่ระบบราชการที่ไร้ประสิทธิภาพและสิ้นเปลือง การบริหารรัฐกิจจะต้องแยกตัวออกจากการเมืองเพื่อตอบสนองต่อการเรียกร้องนี้และยังคงมีประสิทธิภาพ เจ้าหน้าที่ที่มาจากการเลือกตั้งสนับสนุนการปฏิรูปเหล่านี้ (Hoover Commission) ซึ่งมีศาสตราจารย์ (Louis Brownlow) จากมหาวิทยาลัยชิคาโกเป็นประธาน ได้ตรวจสอบการปรับโครงสร้างองค์กรของรัฐบาล บราวน์โลว์ได้ก่อตั้ง Public Administration Service (PAS) ขึ้นที่มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นองค์กรที่ให้บริการให้คำปรึกษาแก่รัฐบาลทุกระดับจนถึงทศวรรษที่ 1970

ในขณะเดียวกัน หลัง สงครามโลกครั้งที่สอง (World War II) แนวคิดทั้งหมดของการบริหารรัฐกิจได้ขยายออกไปครอบคลุมถึงการกำหนดนโยบายและการวิเคราะห์ ดังนั้น การศึกษา "การกำหนดนโยบายและการวิเคราะห์เชิงบริหาร" จึงถูกนำมาใช้และปรับปรุงให้เข้ากับหน่วยงานตัดสินใจของรัฐบาล ต่อมา ปัจจัยมนุษย์กลายเป็นข้อกังวลและสิ่งที่เน้นย้ำเป็นหลักในการศึกษาการบริหารรัฐกิจ ช่วงเวลานี้ได้เห็นการพัฒนาและการรวมความรู้ทางสังคมศาสตร์อื่น ๆ เข้าไว้ด้วยกัน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นจิตวิทยา มานุษยวิทยา และสังคมวิทยา เข้ากับการศึกษาการบริหารรัฐกิจ (จอง, 2007) นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การเกิดขึ้นของนักวิชาการ เช่น (Fritz Morstein Marx) กับหนังสือของเขาที่ชื่อว่า องค์ประกอบของการบริหารรัฐกิจ (The Elements of Public Administration, 1946) พอล เอช. แอปเปิลบี กับหนังสือ นโยบายและการบริหาร (Policy and Administration, 1952) แฟรงค์ มารินี กับหนังสือ สู่การบริหารรัฐกิจแบบใหม่ (Towards a New Public Administration, 1971) และคนอื่น ๆ ที่มีส่วนร่วมในเชิงบวกในความพยายามเหล่านี้

เหตุการณ์ต่าง ๆ ในช่วงทศวรรษที่ 1960 เช่น การเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิพลเมืองที่เข้มข้น สงครามเวียดนามและการประท้วงสงคราม การลอบสังหารประธานาธิบดีและผู้นำด้านสิทธิพลเมือง และการเคลื่อนไหวของสตรีที่เข้มข้น กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในวงการบริหารรัฐกิจ กฎหมายสำคัญ ๆ เช่น (Equal Pay Act of 1963) และ รัฐบัญญัติสิทธิพลเมือง ค.ศ. 1964 (Civil Rights Act of 1964) ยังมอบความรับผิดชอบใหม่ ๆ ให้กับผู้บริหารรัฐกิจ เหตุการณ์เหล่านี้ปรากฏชัดในวิชาชีพการบริหารรัฐกิจผ่านการเคลื่อนไหวการบริหารรัฐกิจแบบใหม่ “ภายใต้การอุปถัมภ์ที่กระตุ้นความคิดของดไวต์ วอลโด นักวิชาการรุ่นเยาว์ที่เก่งกาจที่สุดบางคนได้ท้าทายหลักคำสอนที่พวกเขาได้รับ” นักวิชาการรุ่นใหม่เหล่านี้ต้องการผู้บริหารรัฐกิจที่มุ่งเน้นนโยบายมากขึ้น ซึ่งรวมเอา “สี่ประเด็นหลัก ได้แก่ ความเกี่ยวข้อง คุณค่า ความเสมอภาค และการเปลี่ยนแปลง” ประเด็นหลักทั้งหมดนี้จะส่งเสริมให้ผู้หญิงและชนกลุ่มน้อยมีส่วนร่วมมากขึ้น

ด้วยแรงกระตุ้นจากเหตุการณ์ในช่วงทศวรรษที่ 1960 ทศวรรษที่ 1970 จึงนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญต่อสมาคมการบริหารรัฐกิจแห่งอเมริกา สมาชิกที่เป็นชนกลุ่มน้อยทางเชื้อชาติและชาติพันธุ์ และสตรี ได้รวมตัวกันเพื่อแสวงหาการมีส่วนร่วมที่มากขึ้น ในที่สุด การประชุมว่าด้วยผู้บริหารรัฐกิจชนกลุ่มน้อยและภาคส่วนของสตรีในการบริหารรัฐกิจจึงถูกจัดตั้งขึ้น

ทศวรรษ 1980 - 1990

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 นักทฤษฎีการบริหารรัฐกิจรุ่นใหม่ก็เริ่มเข้ามาแทนที่คนรุ่นก่อน ทฤษฎีใหม่ซึ่งต่อมาเรียกว่า (New Public Management) ถูกเสนอโดยเดวิด ออสบอร์น และเท็ด เกบเลอร์ ในหนังสือของพวกเขาที่ชื่อว่า การปฏิรูปรัฐบาล (Reinventing Government) แบบจำลองใหม่นี้สนับสนุนการใช้แบบจำลอง แนวคิดองค์กร และค่านิยมแบบ (private sector) เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพและการมุ่งเน้นการบริการของภาครัฐ ในช่วง (Clinton Administration, 1993–2001) รองประธานาธิบดี อัล กอร์ (Al Gore) ได้นำแนวทาง NPM มาใช้และปฏิรูปหน่วยงานของรัฐบาลกลาง ในช่วงทศวรรษที่ 1990 การบริหารจัดการภาครัฐแบบใหม่แพร่หลายไปทั่วระบบราชการของสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และในระดับที่น้อยกว่าในแคนาดา ทฤษฎีการจัดการสาธารณะดั้งเดิมมีรากฐานมาจากการวิเคราะห์นโยบาย ตามที่ (Richard Elmore) กล่าวไว้ในบทความปี ค.ศ. 1986 ของเขาที่ตีพิมพ์ใน "" (Journal of Policy Analysis and Management)

นักเขียนสมัยใหม่บางคนให้คำจำกัดความของ NPM ว่าเป็นการผสมผสานระหว่างการแบ่งระบบราชการขนาดใหญ่เป็นหน่วยงานขนาดเล็กที่แยกส่วนมากขึ้น ส่งเสริมการแข่งขันระหว่างหน่วยงานสาธารณะต่าง ๆ และส่งเสริมการแข่งขันระหว่างหน่วยงานสาธารณะกับบริษัทเอกชน และใช้แนวทางแรงจูงใจทางเศรษฐกิจ (เช่น การจ่ายค่าตอบแทนตามผลงานสำหรับผู้บริหารระดับสูง หรือแบบจำลองการจ่ายค่าบริการโดยผู้ใช้) NPM ปฏิบัติต่อบุคคลในฐานะ "ลูกค้า" หรือ "ผู้รับบริการ" (ในความหมายของภาคเอกชน) มากกว่าในฐานะพลเมือง

นักวิจารณ์บางคน โต้แย้งว่าแนวคิดการบริหารจัดการภาครัฐแบบใหม่ในการปฏิบัติต่อผู้คนในฐานะ "ลูกค้า" มากกว่า "พลเมือง" เป็นการหยิบยืมที่ไม่เหมาะสมจากแบบจำลองภาคเอกชน เนื่องจากธุรกิจมองว่าลูกค้าเป็นวิธีการเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย (ผลกำไร) มากกว่าที่จะเป็นเจ้าของรัฐบาล (เจ้าของ) ซึ่งตรงข้ามกับการเป็นเพียงลูกค้าของธุรกิจ (ผู้อุปถัมภ์) ในการบริหารจัดการภาครัฐแบบใหม่ ผู้คนถูกมองว่าเป็นหน่วยเศรษฐกิจ ไม่ใช่นักมีส่วนร่วมทางประชาธิปไตย ซึ่งเป็นอันตรายจากการเชื่อมโยง MBA (บริหารธุรกิจ แบบจำลองทางเศรษฐกิจและแบบจำลองที่ยึดนายจ้างเป็นหลัก) อย่างใกล้ชิดเกินไปกับภาครัฐ (ภาครัฐ (public good (economics))) อย่างไรก็ตาม แบบจำลอง NPM (หนึ่งในสี่แบบจำลองที่เอลโมร์อธิบายไว้ในปี ค.ศ. 1986 รวมถึง "แบบจำลองทั่วไป") ยังคงได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในหลายระดับของรัฐบาล (เช่น เทศบาล รัฐ/จังหวัด และรัฐบาลกลาง) และในหลายประเทศ OECD

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 จาเน็ตและโรเบิร์ต เดนฮาร์ดต์ ได้เสนอแบบจำลองการบริการสาธารณะแบบใหม่เพื่อตอบสนองต่อการครอบงำของ NPM ผู้สืบทอดของ NPM คือ (digital era governance) ซึ่งมุ่งเน้นไปที่ประเด็นหลักในการบูรณาการความรับผิดชอบของรัฐบาล ความเป็นองค์รวมตามความต้องการ (การปฏิบัติหน้าที่ในรูปแบบที่เป็นลายมือ) และการแปลงเป็นดิจิทัล (การใช้ประโยชน์จากความสามารถในการเปลี่ยนแปลงของไอทีสมัยใหม่และพื้นที่จัดเก็บข้อมูลดิจิทัล)

ตัวอย่างหนึ่งของการปรับใช้ DEG คือ (Open Forum (Australia)) ซึ่งเป็นโครงการประชาธิปไตยอิเล็กทรอนิกส์ที่ไม่แสวงหาผลกำไรของออสเตรเลีย ที่เชิญชวนนักการเมือง ข้าราชการระดับสูง นักวิชาการ นักธุรกิจ และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักอื่น ๆ เข้ามามีส่วนร่วมในการอภิปรายเชิงนโยบายระดับสูง อีกตัวอย่างหนึ่งคือกรมสารนิเทศของบรูไน ในการปรับใช้เทคโนโลยีโซเชียลมีเดียเพื่อปรับปรุงกระบวนการกำกับดูแลแบบดิจิทัล บทสรุปของหนังสือสรุปว่า เงินปันผลดิจิทัลสามารถรับประกันได้ผ่านการประยุกต์ใช้โซเชียลมีเดียอย่างมีประสิทธิภาพภายใต้กรอบการกำกับดูแลในยุคดิจิทัล

แบบจำลองการบริการสาธารณะแบบใหม่ที่เรียกว่า การกำกับดูแลภาครัฐแบบใหม่ เป็นแนวทางที่รวมถึงการรวมศูนย์อำนาจ จำนวน บทบาท และอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นของเจ้าหน้าที่พรรคการเมือง การเมืองในเรื่องการแต่งตั้งบุคคลเข้ารับตำแหน่งข้าราชการระดับสูง และข้อสันนิษฐานที่ว่าข้าราชการนั้นเป็นพรรคพวกของรัฐบาลในปัจจุบัน

ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 เป้าหมายของโครงการชุมชนในสหรัฐอเมริกามักถูกนำเสนอด้วยคำศัพท์ต่าง ๆ เช่น การใช้ชีวิตอย่างอิสระ (community integration) การมีส่วนร่วม การมีส่วนร่วมของชุมชน (deinstitutionalization) และสิทธิพลเมือง ดังนั้น นโยบายสาธารณะ (และการบริหารรัฐกิจ) เดียวกันนี้จึงถูกนำไปใช้กับพลเมืองทุกคน รวมถึงผู้พิการ อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษที่ 1990 ระบบรัฐแบบแบ่งประเภทได้รับการเสริมความแข็งแกร่งในสหรัฐอเมริกา (ราซิโน, กำลังตีพิมพ์, 2014) และมีความพยายามที่จะนำเนื้อหาเกี่ยวกับความพิการเข้าสู่หลักสูตรนโยบายสาธารณะมากขึ้น โดยมีนโยบายสาธารณะ (และการบริหาร) ด้านความพิการเป็นสาขาที่ชัดเจนในตัวเอง นักพฤติกรรมศาสตร์ยังได้ครอบงำ "แนวปฏิบัติการแทรกแซง" (โดยทั่วไปไม่ใช่ขอบเขตของการบริหารรัฐกิจ) ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยเชื่อว่าพวกเขาต่อต้านนโยบายสาธารณะทั่วไป (เรียกว่า (ecological systems theory) ของ (Urie Bronfenbrenner) ในช่วงปลาย)

นักวิชาการและผู้ปฏิบัติงานด้านนโยบายสาธารณะได้ใช้แนวคิดเชิงทฤษฎีของ เศรษฐศาสตร์การเมือง (political economy) เพื่ออธิบายผลลัพธ์ของนโยบาย เช่น ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของความพยายามในการปฏิรูป หรือการคงอยู่ของผลลัพธ์ที่ไม่เหมาะสม

ชมรมสตรีและขบวนการการตั้งถิ่นฐาน

นักวิชาการร่วมสมัย กำลังเรียกร้องเรื่องราวต้นกำเนิดของการบริหารรัฐกิจที่เป็นเพื่อนร่วมทาง ซึ่งรวมถึงผลงานของสตรี สิ่งนี้กลายเป็นที่รู้จักในนามแบบจำลองการบริหารรัฐกิจแบบ "ทางเลือก" หรือ "การตั้งถิ่นฐาน" ในช่วงศตวรรษที่ 19 สตรีชั้นสูงในสหรัฐอเมริกาและยุโรปได้จัดตั้งสมาสมาคมอาสาสมัครที่ทำงานเพื่อบรรเทาผลกระทบที่มากเกินไปจากการขยายตัวของเมืองและอุตสาหกรรมในเมืองของพวกเขา ในที่สุด สมาคมอาสาสมัครเหล่านี้ก็กลายเป็นเครือข่ายที่สามารถเป็นผู้นำในการเปลี่ยนแปลงนโยบายและการบริหาร สโมสรพลเมืองของสตรีเหล่านี้ทำงานเพื่อทำให้เมืองและสถานที่ทำงานปลอดภัยยิ่งขึ้น (ถนน น้ำ น้ำเสีย และสถานที่ทำงานที่สะอาดขึ้น รวมถึงกฎระเบียบในสถานที่ทำงาน) และเหมาะสมกับความต้องการของบุตรหลานของพวกเขามากขึ้น (สนามเด็กเล่น ห้องสมุด ศาลเยาวชนและครอบครัว กฎหมายแรงงานเด็ก) สิ่งเหล่านี้เป็นพื้นที่การบริหารและนโยบายที่พ่อและสามีของพวกเขามองข้าม งานของสโมสรเหล่านี้ถูกขยายผลโดยองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่จัดตั้งขึ้นใหม่ ( (Settlement houses)) ซึ่งมักตั้งอยู่ในสลัมในเมืองอุตสาหกรรมที่เต็มไปด้วยผู้อพยพ

การปฏิรูปที่เกิดขึ้นจาก สัญญาใหม่ (New Deal) (เช่น รายได้สำหรับผู้สูงอายุ ประกันการว่างงาน ความช่วยเหลือสำหรับเด็กที่ขาดผู้อุปการะและคนพิการ ข้อห้ามการใช้แรงงานเด็ก และการจำกัดชั่วโมงการทำงาน ฯลฯ) ได้รับการสนับสนุนจากผู้นำของการเคลื่อนไหวการตั้งถิ่นฐาน ริชาร์ด สติลแมน ให้เครดิต (Jane Addams) ผู้นำคนสำคัญของการเคลื่อนไหวการตั้งถิ่นฐานและผู้บุกเบิกการบริหารรัฐกิจ ในการ "คิดค้นและวางไข่" สวัสดิการของรัฐสมัยใหม่ ความสำเร็จของการเคลื่อนไหวการตั้งถิ่นฐานและแนวคิดเกี่ยวกับการบริหารรัฐกิจของพวกเขาถูกละเลยในวรรณกรรมยุคแรก ๆ ของการบริหารรัฐกิจ แบบจำลองทางเลือกของการบริหารรัฐกิจนั้นมองไม่เห็นหรือถูกฝังไว้ประมาณ 100 ปี จนกระทั่งคามิลลา สไตเวอร์ส ตีพิมพ์หนังสือ Bureau Men and Settlement Women ในปี ค.ศ. 2000

คนงานในนิคมต่อสู้เพื่อความยุติธรรมทางสังคมอย่างชัดเจนในขณะที่พวกเขารณรงค์เพื่อการปฏิรูป พวกเขาแสวงหาการเปลี่ยนแปลงนโยบายที่จะปรับปรุงชีวิตของผู้อพยพ สตรี เด็ก ผู้ป่วย ผู้สูงอายุ และผู้ยากไร้ ทั้งการดูแลทำความสะอาดเทศบาลและความเป็นพลเมืองในอุตสาหกรรมได้นำจริยธรรมแห่งการดูแลที่ได้รับแจ้งจากประสบการณ์ของผู้หญิงเกี่ยวกับนโยบายและการบริหารมาใช้ ในขณะที่พวกเขาเห็นความเกี่ยวข้องของค่านิยมการบริหารรัฐกิจแบบดั้งเดิม (ประสิทธิภาพ ประสิทธิผล ฯลฯ) และแนวปฏิบัติ ของกลุ่มผู้สนับสนุนการปฏิรูปเพศชาย พวกเขายังเน้นย้ำถึงความยุติธรรมทางสังคมและความเสมอภาคทางสังคมด้วย ตัวอย่างเช่น เจน แอดดัมส์ เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง (NAACP) หรือสมาคมแห่งชาติเพื่อความก้าวหน้าของคนผิวสี

รูปแบบการชำระหนี้ของการบริหารรัฐกิจ

การเคลื่อนไหวการตั้งถิ่นฐานและผู้นำ เช่น เจน แอดดัมส์ (Julia Lathrop) และ (Florence Kelley) มีส่วนสำคัญในการสร้างแบบจำลองการบริหารรัฐกิจแบบทางเลือกที่ได้รับแรงบันดาลใจจากสตรี แบบจำลองการตั้งถิ่นฐานของการบริหารรัฐกิจนี้มีองค์ประกอบที่สัมพันธ์กันสองประการ ได้แก่ การดูแลทำความสะอาดเทศบาลและความเป็นพลเมืองในอุตสาหกรรม การดูแลทำความสะอาดเทศบาล เรียกร้องให้บริหารเมืองเหมือนบ้านที่ห่วงใย เมืองควรได้รับการออกแบบให้เป็นส่วนขยายของบ้านที่ครอบครัวสามารถอยู่อย่างปลอดภัยและเด็ก ๆ ได้รับการดูแล ถนนที่สะอาด น้ำสะอาด สนามเด็กเล่น การปฏิรูปหลักสูตรการศึกษา และศาลเยาวชนและครอบครัว เป็นตัวอย่างของการปฏิรูปที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวนี้ ความเป็นพลเมืองในอุตสาหกรรม มุ่งเน้นไปที่ปัญหาและความเสี่ยงของการเข้าร่วมในกำลังแรงงานในเศรษฐกิจแบบเสรีนิยมใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้น การปฏิรูปที่บรรเทาปัญหาในที่ทำงาน เช่น การใช้แรงงานเด็ก สถานที่ทำงานที่ไม่ถูกสุขลักษณะ กำหนดเวลาทำงานที่มากเกินไป ความเสี่ยงจากอุบัติเหตุจากอุตสาหกรรม และความยากจนในวัยชรา เป็นจุดสนใจของความพยายามเหล่านี้ ความพยายามในการปฏิรูปของสตรีในนิคมที่ได้รับการจัดตั้งขึ้น นำไปสู่กฎหมายความปลอดภัยในที่ทำงานและการตรวจสอบ ผู้ปฏิรูปการตั้งถิ่นฐานได้ดำรงตำแหน่งผู้บริหารระดับท้องถิ่น รัฐ และรัฐบาลกลาง เจน แอดดัมส์ เป็นผู้ตรวจสอบขยะ ฟลอเรนซ์ เคลลีย์ ดำรงตำแหน่งหัวหน้าผู้ตรวจโรงงานของรัฐอิลลินอยส์ จูเลีย ลาธรอป เป็นผู้อำนวยการคนแรกของ (United States Women's Bureau) และ (Francis Perkins) เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานในช่วงรัฐบาลของเอฟ. รูสเวลต์

สาขา

สาขาหลัก

ในแวดวงวิชาการ สาขาการบริหารรัฐกิจประกอบด้วยสาขาย่อยหลายสาขา นักวิชาการได้เสนอชุดสาขาย่อยที่แตกต่างกันหลายชุด หนึ่งในแบบจำลองที่นำเสนอใช้ห้า "เสาหลัก"

• ทฤษฎีองค์กรในการบริหารรัฐกิจ คือการศึกษาโครงสร้างของหน่วยงานของรัฐและรายละเอียดต่าง ๆ มากมายที่ฝังอยู่ในนั้น
• ทำหน้าที่เป็นแนวทางเชิงบรรทัดฐานในการตัดสินใจ
• และ ทำหน้าที่เป็นแนวทางเชิงประจักษ์ในการตัดสินใจ
• งบประมาณภาครัฐและการคลังของรัฐ
  • คือกิจกรรมภายในรัฐบาลที่พยายามจัดสรรทรัพยากรที่ขาดแคลนท่ามกลางความต้องการที่ไม่จำกัด
  • เป็นการศึกษาบทบาทของรัฐบาลในระบบเศรษฐกิจ เป็นสาขาหนึ่งของเศรษฐศาสตร์ที่ประเมิน และ ของหน่วยงานสาธารณะ และการปรับเปลี่ยนอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้บรรลุผลที่พึงประสงค์และหลีกเลี่ยงผลที่ไม่พึงประสงค์
• เป็นโครงสร้างภายในที่ทำให้แน่ใจว่าการจัดเจ้าหน้าที่บริการสาธารณะจะดำเนินการในลักษณะที่เป็นกลาง มีจริยธรรม และยึดตามค่านิยม หน้าที่พื้นฐานของระบบ HR คือ ผลประโยชน์ของพนักงาน การดูแลสุขภาพของพนักงาน ค่าตอบแทน และอื่น ๆ อีกมากมาย (เช่น สิทธิมนุษยชน ) ผู้บริหารที่จัดการผู้อำนวยการฝ่ายทรัพยากรบุคคลและบุคลากรสำคัญของแผนกอื่น ๆ ก็เป็นส่วนหนึ่งของระบบบริหารสาธารณะด้วย

สาขาอื่น ๆ

• คือการวิจัยและการปฏิบัติงานขององค์กรไม่แสวงหากำไรที่ดำเนินงานและผลกระทบ
• เป็นหน้าที่การจัดการที่มีหน้าที่สร้างกรอบการทำงานภายในชุมชนลด ไปสู่อันตรายและรับมือกับภัยพิบัติ

สาขาวิชา

มหาวิทยาลัยสามารถเปิดสอนหลักสูตรระดับปริญญาตรีและสูงกว่าปริญญาตรี สาขาการบริหารรัฐกิจ หรือรัฐบาล รัฐศาสตร์ และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ที่มีการมุ่งเน้นหรือเชี่ยวชาญด้านนโยบายสาธารณะและการบริหาร ปริญญาบัณฑิตศึกษา ได้แก่ ปริญญา (Master of Public Administration (MPA)) ปริญญา (Master of Arts (MA)) หรือ (Master of Science (MS)) สาขาการบริหารรัฐกิจ (สำหรับสายการจัดการ) และ (Master of Public Policy (MPP)) ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (MA) หรือวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (MS) สาขานโยบายสาธารณะ (สำหรับสายการวิจัย)

ในสหรัฐอเมริกา สาขาการบริหารรัฐกิจในแวดวงวิชาการนั้นอาศัยรัฐศาสตร์และกฎหมายปกครองเป็นอย่างมาก หลักสูตร MPA บางหลักสูตรประกอบด้วยหลักสูตรเศรษฐศาสตร์เพื่อให้นักศึกษามีพื้นหลังเกี่ยวกับประเด็นเศรษฐศาสตร์จุลภาค (ตลาด กลไกการปันส่วน ฯลฯ) และประเด็นเศรษฐศาสตร์มหภาค (เช่น หนี้สาธารณะ) นักวิชาการ เช่น (John A. Rohr) เขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อันยาวนานเบื้องหลังความชอบธรรมตามรัฐธรรมธรรมของระบบราชการของรัฐบาล

ดอนัลด์ เคทเทิล นักวิชาการด้านการบริหารรัฐกิจคนหนึ่ง โต้แย้งว่า "การบริหารรัฐกิจอยู่ในสภาวะที่ไม่ก้าวหน้า" เพราะ "ในช่วงรุ่นที่ผ่านมา นักวิชาการพยายามที่จะรักษาหรือแทนที่ด้วยสาขาการศึกษา เช่น การนำไปปฏิบัติ การจัดการสาธารณะ และทฤษฎีระบบราชการที่เป็นทางการ" เคทเทิลระบุว่า "การบริหารรัฐกิจ ในฐานะสาขาย่อยภายในรัฐศาสตร์ กำลังดิ้นรนเพื่อกำหนดบทบาทของตนภายในสาขาวิชา" เขาตั้งข้อสังเกตถึงปัญหาสองประการเกี่ยวกับการบริหารรัฐกิจ: "ดูเหมือนว่าจะล้าหลังทางระเบียบวิธี" และ "งานเชิงทฤษฎีของสาขานี้มักดูเหมือนจะไม่ได้ให้คำจำกัดความ" อันที่จริง "แนวคิดล่าสุดที่น่าสนใจที่สุดบางส่วนในการบริหารรัฐกิจมาจากนอกสาขา"

(Public administration theory) เป็นขอบเขตที่การอภิปรายเกี่ยวกับความหมายและวัตถุประสงค์ของรัฐบาล บทบาทของระบบราชการในการสนับสนุนรัฐบาลประชาธิปไตย งบประมาณ การกำกับดูแล และกิจการสาธารณะเกิดขึ้น

การบริหารรัฐกิจแบบเปรียบเทียบ

การบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ หรือ CPA ถูกกำหนดให้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับระบบการบริหารในเชิงเปรียบเทียบ หรือการศึกษาการบริหารรัฐกิจในประเทศอื่น ๆ ปัจจุบัน มีแผนกหนึ่งของสมาคมการบริหารรัฐกิจแห่งอเมริกาที่เชี่ยวชาญด้านการบริหารเปรียบเทียบ โดยรับผิดชอบ (Riggs Award for Lifetime Achievement in International and Comparative Public Administration) ประจำปี

มีหลายประเด็นที่ขัดขวางการพัฒนาการบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ รวมถึงความแตกต่างที่สำคัญระหว่างประเทศตะวันตกและประเทศกำลังพัฒนา การขาดหลักสูตรในสาขาย่อยนี้ในหลักสูตรการบริหารรัฐกิจ และการขาดความสำเร็จในการพัฒนาแบบจำลองทางทฤษฎีที่สามารถทดสอบทางวิทยาศาสตร์ได้ แม้ว่า CPA โดยรวมจะเป็นสาขาที่ก่อตัวขึ้นอย่างอ่อนแอ แต่สาขาย่อยของการบริหารรัฐกิจนี้เป็นความพยายามในการวิเคราะห์ข้ามวัฒนธรรม เป็น "การแสวงหารูปแบบและความสม่ำเสมอของการกระทำและพฤติกรรมทางการบริหาร" CPA เป็นส่วนสำคัญในการวิเคราะห์เทคนิคการบริหารรัฐกิจ กระบวนการเปรียบเทียบช่วยให้สามารถทดสอบนโยบายที่นำไปใช้ได้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในหลากหลายสถานการณ์

การบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบขาดหลักสูตร ซึ่งทำให้ไม่สามารถกลายเป็นสาขาการศึกษาที่สำคัญได้ การขาดความเข้าใจในแนวคิดพื้นฐานที่สร้างรากฐานของสาขานี้ ทำให้สุดท้ายแล้วไม่ได้มีการนำไปใช้ ตัวอย่างเช่น วิลเลียม วอห์ ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยรัฐจอร์เจีย ได้กล่าวไว้ว่า "การศึกษาเปรียบเทียบเป็นเรื่องยาก เนื่องจากจำเป็นต้องให้ข้อมูลที่เพียงพอเกี่ยวกับบริบททางสังคมและการเมืองของโครงสร้างและกระบวนการบริหารระดับชาติ เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจว่าเหตุใดจึงมีความแตกต่างและความคล้ายคลึงกัน" นอกจากนี้ เขายังยืนยันว่า "แม้ว่าจะมีวรรณกรรมจำนวนมากเกี่ยวกับการบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ แต่วรรณกรรมเหล่านี้กระจัดกระจายและล้าสมัย"

ปริญญาตรี, สาขาวิชาการ และสาขาย่อยทางวิชาการ

มหาวิทยาลัยเปิดสอนหลักสูตรระดับปริญญาตรี สาขาการบริหารรัฐกิจ หรือรัฐบาล รัฐศาสตร์ และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ที่มีการมุ่งเน้นหรือเชี่ยวชาญด้านนโยบายสาธารณะและการบริหาร ในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง การบริหารรัฐกิจระดับปริญญาตรีและการศึกษาการจัดการที่ไม่แสวงหาผลกำไรจะถูกรวมเข้าด้วยกัน (พร้อมกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและการศึกษาความมั่นคง) ในหลักสูตรรัฐศาสตร์

ปริญญาโท

หลักสูตรการบริหารรัฐกิจบางหลักสูตรมีความคล้ายคลึงกับหลักสูตร บริหารธุรกิจ (business administration) ในกรณีที่นักศึกษาจากทั้งหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต (MPA) และบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต (MBA) เรียนหลักสูตรเดียวกันหลายหลักสูตร ในบางหลักสูตร MPA (หรือ MAPA) จะแตกต่างจาก MBA อย่างชัดเจน ตรงที่ MPA มักให้ความสำคัญกับเกณฑ์ทางจริยธรรมและสังคมวิทยาที่แตกต่างกันอย่างมาก ซึ่งเกี่ยวข้องกับการบริหารโครงการของรัฐบาลเพื่อประโยชน์สาธารณะ ซึ่งไม่ใช่เกณฑ์สำคัญสำหรับผู้จัดการธุรกิจ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มผลกำไรหรือราคาหุ้นสูงสุด

วุฒิปริญญาเอก

มีปริญญาเอกสองประเภทในสาขาการบริหารรัฐกิจ ได้แก่ ปริญญาเอกสาขารัฐประศาสนศาสตร์ (DPA) และ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (Ph.D.) สาขาการบริหารรัฐกิจ DPA เป็นปริญญาเอกด้านการวิจัยประยุกต์ในสาขาการบริหารรัฐกิจ โดยมุ่งเน้นไปที่การปฏิบัติงานด้านการบริหารรัฐกิจมากกว่าด้านทฤษฎี โดยทั่วไปแล้ว ปริญญาเอกจะเป็นที่ต้องการของบุคคลที่ต้องการเป็นอาจารย์สอนด้านการบริหารรัฐกิจหรือนักวิจัย บุคคลที่ศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาการบริหารรัฐกิจมักเลือกหัวข้อวิทยานิพนธ์เชิงทฤษฎีมากกว่าผู้ที่เรียน DPA

นักวิชาการผู้มีชื่อเสียง

นักวิชาการที่มีชื่อเสียงด้านการบริหารรัฐกิจมาจากหลากหลายสาขา ในช่วงเวลาก่อนที่การบริหารรัฐกิจจะมีอยู่เป็นสาขาวิชาย่อยที่เป็นอิสระของรัฐศาสตร์ นักวิชาการที่มีส่วนร่วมในสาขานี้มาจากเศรษฐศาสตร์ สังคมวิทยา การจัดการ รัฐศาสตร์ กฎหมาย โดยเฉพาะกฎหมายปกครอง และสาขาที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ เมื่อไม่นานมานี้นักวิชาการจากสาขาการบริหารรัฐกิจและนโยบายสาธารณะได้มีส่วนร่วมในการศึกษาและทฤษฎีที่สำคัญ

สถาบันที่มีชื่อเสียง

สำหรับสถาบันที่มีชื่อเสียง โปรดดูบทความวิกิพีเดียเกี่ยวกับ (public policy school)

องค์กรระหว่างประเทศ

มีองค์กรการบริหารรัฐกิจระหว่างประเทศอยู่จำนวนหนึ่ง สมาคมการบริหารและการจัดการภาครัฐแห่งเครือจักรภพ (CAPAM) ประกอบด้วย 56 ประเทศสมาชิกเครือจักรภพ ตั้งแต่อินเดียและสหราชอาณาจักรไปจนถึงนาอูรู องค์กรที่เก่าแก่ที่สุดคือ (International Institute of Administrative Sciences) (IIAS) ซึ่งตั้งอยู่ในกรุงบรัสเซลส์ ประเทศเบลเยียม หน่วยงานอีกแห่งหนึ่งคือ คณะกรรมการระหว่างประเทศของ (Network of Schools of Public Policy, Affairs, and Administration) (NASPAA) ซึ่งตั้งอยู่ในสหรัฐอเมริกา ได้พัฒนาความสัมพันธ์หลายอย่างทั่วโลก ซึ่งรวมถึงฟอรัมระดับภูมิภาคย่อยและระดับชาติ เช่น CLAD, INPAE และ NISPAcee, APSA, ASPA

ศูนย์การบริหารเพื่อการพัฒนาลุ่มน้ำลาตินอเมริกา (CLAD) ซึ่งตั้งอยู่ในกรุงคารากัส ประเทศเวเนซุเอลา เป็นเครือข่ายระดับภูมิภาคของโรงเรียนการบริหารรัฐกิจที่จัดตั้งขึ้นโดยรัฐบาลในลาตินอเมริกา

NISPAcee เป็นเครือข่ายของผู้เชี่ยวชาญ นักวิชาการ และผู้ปฏิบัติงานที่ทำงานด้านการบริหารรัฐกิจในยุโรปกลางและยุโรปตะวันออก รวมถึงสหพันธรัฐรัสเซีย คอเคซัส และเอเชียกลาง

(Eastern Regional Organization for Public Administration) (EROPA) เป็นองค์กรที่เป็นสมาชิกของรัฐ เปิดรับองค์กรและบุคคลอื่น ๆ มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ฟิลิปปินส์ โดยมีศูนย์กลางและสมาชิกที่จัดตั้งขึ้นทั่วภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก EROPA จัดการประชุมประจำปีและตีพิมพ์วารสาร Asian Review of Public Administration (ARPA) มีศูนย์กลางหลายแห่งในภูมิภาค และให้ความช่วยเหลือในการสร้างเครือข่ายผู้เชี่ยวชาญกับสมาชิก

การบริหารจัดการภาครัฐ

"การจัดการสาธารณะ" เป็นแนวทางในการบริหารราชการและการบริหารที่ไม่แสวงหาผลกำไร ซึ่งคล้ายคลึงหรือดึงเอาเทคนิคและแนวทางการจัดการและธุรกิจของภาคเอกชนมาใช้ แนวทางทางธุรกิจเหล่านี้มักมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลสูงสุด และให้บริการลูกค้าที่ดีขึ้น มีการเปรียบเทียบกับการศึกษาการบริหารรัฐกิจ ซึ่งให้ความสำคัญกับปัจจัยขับเคลื่อนทางสังคมและวัฒนธรรมของรัฐบาล ซึ่งหลายคนโต้แย้ง (เช่น (Graham T. Allison) และ (Charles Goodsell)) ว่าทำให้แตกต่างจากภาคเอกชน มีการเสนอคำจำกัดความเชิงบวกและเชิงลบของการจัดการสาธารณะ แนวทางเชิงบวกเป็นดังนี้: "กระบวนการเชิงปฏิบัติและถูกต้องตามกฎหมายของการบริการสาธารณะสำหรับประชาชน เพื่อประโยชน์ของคนรุ่นปัจจุบันและคนรุ่นหลัง ผ่านการเสริมสร้างความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ความสามารถในการแข่งขันของเศรษฐกิจของประเทศ และการเพิ่มอรรถประโยชน์ทางสังคมในทางปฏิบัติ ผ่านการจัดสรรทรัพยากรสาธารณะอย่างมีประสิทธิภาพ" แนวทางเชิงลบเป็นดังนี้: "เรื่องแต่ง ที่มีเป้าหมายเพื่อความเป็นไปได้ในการจัดสรรสินค้าสาธารณะชั่วคราวหรือถาวร สำหรับการดำเนินการตามผลประโยชน์เฉพาะของกลุ่มสังคมแคบ ๆ " การศึกษาและการสอนเกี่ยวกับการจัดการสาธารณะเป็นสิ่งที่ปฏิบัติกันอย่างแพร่หลายใน ประเทศที่พัฒนาแล้ว (developed nation)

องค์กร

หน่วยงานหลายแห่งศึกษาการจัดการสาธารณะโดยเฉพาะ ในหลายประเทศ รวมถึง:

• ในสหรัฐอเมริกา สมาคมการบริหารสาธารณะแห่งอเมริกา มหาวิทยาลัยอินเดียนา บลูมิงตัน
• ในแคนาดา สถาบันบริหารสาธารณะแห่งแคนาดา ''Observatoire de l'Administration publique'' และโครงการต่าง ๆ ของ และ
• ในสหราชอาณาจักร Institute of Local Government Studies, INLOGOV, , , London School of Economics, University College London, และ
• ในประเทศเนเธอร์แลนด์
• ในออสเตรเลีย สถาบันการบริหารสาธารณะแห่งออสเตรเลีย
• ในประเทศฝรั่งเศส มี , School of Public Affairs, INET, สถาบันแห่งชาติด้านการศึกษาดินแดน และ  ^[fr], สถาบันการจัดการสาธารณะและการปกครองดินแดนใน Aix-en-Provence, มหาวิทยาลัย Aix-Marseille
• ในประเทศเบลเยียม สถาบันธรรมาภิบาลสาธารณะ
• ในประเทศเยอรมนี มี , , ปริญญาตรีและปริญญาโท สาขาวิชาการเมือง การบริหาร และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (PAIR) ที่ และปริญญาตรีและปริญญาโทสาขาวิชานโยบายสาธารณะและการจัดการ และปริญญาโทสาขาวิชาการจัดการสาธารณะระดับบริหารจาก
• ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ มหาวิทยาลัยเจนีวา และ วิทยาลัยบริหารรัฐกิจบัณฑิตแห่งสวิส (IDHEAP)
• ในอิตาลี ซึ่งเป็นคณะบริหารธุรกิจระดับบัณฑิตศึกษาของ ในเมืองมิลาน
• ในไซปรัส หรือ CIIM
• ในประเทศไอร์แลนด์ สถาบันการบริหารรัฐกิจ ดับลิน
• ในแอฟริกาใต้ ผ่านทาง Regenesys School of Public Management และ MANCOSA

การจัดการสาธารณะเปรียบเทียบ ผ่าน (government performance auditing) จะตรวจสอบประสิทธิภาพและประสิทธิผลของรัฐบาลตั้งแต่สองแห่งขึ้นไป

ดูเพิ่ม

• งบประมาณ
• อำมาตยาธิปไตย
• ประชาสังคม
• งานบริการชุมชน
  • มัคส์ เวเบอร์
• เทศบาล
• การเมือง
• นโยบายสาธารณะ
• องค์การกับการจัดบริการสาธารณะ
• การบริหารทรัพยากรมนุษย์
• ธรรมาภิบาล
• การปกครองท้องถิ่น

สังคม

• สถาบันวิทยาศาสตร์การบริหารระหว่างประเทศ
• สมาคมการบริหารรัฐกิจแห่งอเมริกา

แหล่งวิชาการด้านการจัดการภาครัฐ

• , ISSN 1749-4192, (อิเล็กทรอนิกส์) ISSN 0952-0767 (พิมพ์), และ Joint University Council of the Applied Social วิทยาศาสตร์
• วารสารการจัดการภาคสาธารณะระหว่างประเทศ, ISSN 0951-3558, สำนักพิมพ์ Emerald Group
• Public Management Review, ISSN 1471-9045 (อิเล็กทรอนิกส์) ISSN 1471-9037 (เอกสาร)
• นโยบายและการจัดการงานสาธารณะ ISSN 1552-7549 (อิเล็กทรอนิกส์) ISSN 1087-724X (เอกสาร)
• , ISSN 1099-162X,

หมายเหตุ

1. Robert and Janet Denhardt. Public Administration: An Action Orientation. 6th Ed. 2009: Thomson Wadsworth, Belmont CA.
2. Kettl, Donald and James Fessler. 2009. The Politics of the Administrative Process. Washington D.C.: CQ Press.
3. Jerome B. McKinney and Lawrence C. Howard. Public Administration: Balancing Power and Accountability. 2nd Ed. 1998: Praeger Publishing, Westport, CT. p. 62
4. O'Leary, Rosemary (2011). "Minnowbrook: Tradition, Idea, Spirit, Event, Challenge". Journal of Public Administration Research and Theory. 21 (1): i1–i6. doi:10.1093/jopart/muq066. สืบค้นเมื่อ 2024-02-17.
5. "Electronic Records and Document Management Systems: A New Tool for Enhancing the Public's Right to Access Government-Held Information?" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2017-04-29.
6. "What Is Public Administration?". UNC-MPA (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-01-15.
7. Appleby, Paul 1947. "Toward Better Public Administration", Vol. 7, No. 2 pp. 93–99.
8. Clapp, Gordon. 1948. "Public Administration in an Advancing South", Vol. 8. no. 2 pp. 169–75. Clapp attributed part of this definition to Charles Beard.
9. Carroll, J.D. & Zuck, A.M. (1983). "The Study of Public Administration Revisited". A Report of the Centennial Agendas project of the American Society for Public Administration. Washington, DC; American Society for Public Administration.
10. "Public Administration | the Canadian Encyclopedia". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 28, 2017. สืบค้นเมื่อ March 13, 2018.
11. Haveman, R. H. (1987). "Policy analysis and evaluation research after twenty years". Policy Studies Journal. 16 (1): 191–218. doi:10.1111/j.1541-0072.1987.tb00775.x.
12. Kettl, Donald F. "The Future of Public Administration" (PDF). H-net.org. สืบค้นเมื่อ October 25, 2010.
13. Lalor, Stephen (2014). A General Theory of Public Administration.
14. "Definition Public Administration (NAICS 91)". Ic.gc.ca. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 6, 2013. สืบค้นเมื่อ October 25, 2010.
15. Smith, Vincent (1917). The Jain Teachers of Akbar. Bhandarkar Oriental Research Institute.
16. "The lost city of Mohenjo Daro". History (ภาษาอังกฤษ). 2009-10-09. สืบค้นเมื่อ 2024-08-16.
17. "Spoils system | Definition, Examples, Significance, & Facts | Britannica". www.britannica.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-16.
18. Basheka, B.C. (March 2012). "THE PARADIGMS OF PUBLIC ADMINISTRATION RE-EXAMINED: A REFLECTION". Journal of Public Administration. 47 (1): 25–67. :10520/EJC121371 – โดยทาง Sabinet African Journals.
19. Ewan Ferlie, Laurence E. Lynn, Christopher Pollitt (2005) The Oxford Handbook of Public Management, p.30.
20. Kazin, Edwards, and Rothman (2010), 142. One of the oldest examples of a merit-based civil service system existed' in the imperial bureaucracy of China.
    • Tan, Chung; Geng, Yinzheng (2005). India and China: twenty centuries of civilization interaction and vibrations. University of Michigan Press. p. 128. China not only produced the world's first "bureaucracy", but also the world's first "meritocracy"
    • Konner, Melvin (2003). Unsettled: an anthropology of the Jews. Viking Compass. p. 217. ISBN 9780670032440. China is the world's oldest meritocracy
    • Tucker, Mary Evelyn (2009). "Touching the Depths of Things: Cultivating Nature in East Asia". Ecology and the Environment: Perspectives from the Humanities: 51. To staff these institutions, they created the oldest meritocracy in the world, in which government appointments were based on civil service examinations that drew on the values of the Confucian Classics
21. Bodde, Derke. "China: A Teaching Workbook". Columbia University.
22. Full text of the Northcote-Trevelyan Report เก็บถาวร 22 ธันวาคม 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
23. Walker, David (2003-07-09). "Fair game". The Guardian. London, UK. สืบค้นเมื่อ 2003-07-09.
24. Mark W. Huddleston; William W. Boyer (1996). The Higher Civil Service in the United States: Quest for Reform. University of Pittsburgh Pre. p. 15. ISBN 0822974738.
25. Rung, Margaret C. (2002). Servants of the State: Managing Diversity & Democracy in the Federal Workforce, 1933–1953. University of Georgia Press. pp. 8, 200–201. ISBN 0820323624.
26. Creel, What Is Taoism?, 94
    • Creel, 1974 p.4, 119 Shen Pu-hai: A Chinese Political Philosopher of the Fourth Century B.C.
    • Creel 1964: 155–6
    • Herrlee G. Creel, 1974 p.119. Shen Pu-Hai: A Secular Philosopher of Administration, Journal of Chinese Philosophy Volume 1.
    • Paul R. Goldin, p.16 Persistent Misconceptions about Chinese Legalism. https://www.academia.edu/24999390/Persistent_Misconceptions_about_Chinese_Legalism_
27. Stivers, C; McDonald, B. D. (2023). "Teaching Public Administration Historically". Journal of Public Affairs Education. 29 (3): 275–279. doi:10.1080/15236803.2023.2205805.
28. Wilson, Woodrow. June 1887. "", Political Science Quarterly 2.
29. Ibrahim, Jeong Chun Hai; Nawi, Nor Fadzlina (2007). Principles of Public Administration: An Introduction. Kuala Lumpur: Karisma Publications. ISBN 978-983-195-253-5.
30. "Our Web Site Has Moved!". Aspanet.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-03. สืบค้นเมื่อ 2014-08-23.
31. Fry, Brian R. 1989. Mastering Public Administration; from Max Weber to Dwight Waldo. Chatham, New Jersey: Chatham House Publishers, Inc. p. 80
32. Schick, A. (1975). The trauma of politics: public administration in the sixties. In Mosher, F. (Ed.), American Public Administration: Past, Present, Future, pp. 142–80. University of Alabama Press (p. 161).
33. Schick, A. (1975). The trauma of politics: public administration in the sixties. In Mosher, F. (Ed.), American Public Administration: Past, Present, Future, pp. 142–80. University of Alabama Press. (p. 162).
34. Shields, P. M., & Elias, N. M. (2022). Introduction to the Handbook on Gender and Public Administration. In Shields, P. and Elias, N. (Eds.)Handbook on Gender and Public Administration. pp.1 – 19. Edward Elgar Publishing. https://www.elgaronline.com/view/edcoll/9781789904727/9781789904727.00008.xml
35. Foye-Cox, N. (2006). Women in public administration: breaking new ground. In Felbinger, C. and Haynes, W. (Eds.), Profiles of Outstanding Women in Public Administration, pp. 7–42. American Society for Public Administration.
36. Rubin, M. (1990). Women in ASPA: the fifty-year climb toward equality. Public Administration Review, 50(2), 277–87.
37. Kamensky, John M. (May–June 1996). "Role of the "Reinventing Government" movement in Federal management reform". . 56 (3): 247–55. doi:10.2307/976448. JSTOR 976448.
38. (1986). "Graduate education in public management: working the seams of government". . 6 (1): 69–83. doi:10.1002/pam.4050060107.
39. ; ; Bastow, Simon; Tinkler, Jane (July 2006). "New public management is dead – long live digital-era governance". . 16 (3): 467–94. doi:10.1093/jopart/mui057.
40. , (2008) "Global Public Policy, Transnational Policy Communities and their Networks", Journal of Policy Sciences.
41. Thomas, John Clayton (November–December 2013). "Citizen, Customer, Partner: Rethinking the Place of the Public in Public Management". Public Administration Review. 73 (6): 786–796. doi:10.1111/puar.12109. JSTOR 42003125 – โดยทาง JSTOR.
42. Mathiasen, David (31 July 2000). "The new public management and its critics". Elsevier. 2 (1): 90–111. doi:10.1016/S1096-7494(00)87433-4 – โดยทาง Science Direct.
43. Denhardt, Robert B.; Vinzant Denhardt, Janet (November–December 2000). "The new public service: serving rather than steering". . 60 (6): 549–59. doi:10.1111/0033-3352.00117. JSTOR 977437.
44. Omar, A. M. (2020). Digital Era Governance and Social Media: The Case of Information Department Brunei. In Employing Recent Technologies for Improved Digital Governance (pp. 19–35). IGI Global.
45. Aucoin, Peter (2008). "New Public Management and the Quality of Government: Coping with the New Political Governance in Canada", Conference on New Public Management and the Quality of Government, SOG and the Quality of Government Institute, University of Gothenburg, Sweden, 13–15 November 2008, p. 14.
46. ; Watson, Sara; Pfeiffer, David (1992). "A case for including disability policy issues in public policy curricula". Journal of Policy Analysis and Management (Curriculum and Case Notes). 11 (1): 167–73. doi:10.2307/3325146. JSTOR 3325146.
47. (1993), "Introduction", ใน Brown, Susan T. (บ.ก.), An Independent Living Approach to Disability Policy Studies, Berkeley, CA: Research and Training Center on Public Policy And Independent Living, World Institute on Disability, OCLC 36404707.
48. Racino, Julie A. (2015). Public administration and disability community services administration in the US. Boca Raton: CRC Press. ISBN 9781466579828.
49. Corduneanu-Huci, Cristina; Hamilton, Alexander; Masses Ferrer, Issel (2012). Understanding Policy Change: How to Apply Political Economy Concepts in Practice. Washington DC.: The World Bank.^{[ลิงก์เสีย]}
50. Shields, P. M., & Elias, N. M. (2022). Introduction to the Handbook on Gender and Public Administration. In Shields, P. and Elias, N. (Eds.)Handbook on Gender and Public Administration. pp.1 – 19. Edward Elgar Publishing. https://www.elgaronline.com/view/edcoll/9781789904727/9781789904727.00008.xml
51. Stivers, C. (2000). Bureau Men, Settlement Women: Constructing Public Administration in the Progressive Era. University Press of Kansas.
52. Burnier, D. (2008). Erased history: Frances Perkins and the emergence of care-centered public administration. Administration & Society, 40(4), 403–22.
53. Burnier, D. (2022). The long road of administrative memory: Jane Addams, Frances Perkins and care-centered administration. In Shields, P. and Elias, N. (Eds.),Handbook on Gender and Public Administration. Cheltenham, UK and Northampton, MA, USA, Edward Elgar Publishing.
54. Skocpol, T. (1992). Protecting Soldiers and Mothers: The Political Origins of Social Policy in the United States. Harvard University Press.
55. Hunt, K. (2006). Women as citizens: changing the polity. In Simonton, D. (Ed.), The Routledge History of Women in Europe Since 1700, pp. 216–58. Routledge.
56. Shields, P. (2022). The origins of the settlement model of public administration. In Shields, P. and Elias, N. (Eds.), Handbook on Gender and Public Administration. Cheltenham, UK and Northampton, MA, USA, Edward Elgar Publishing.
57. Shields, P. (2017). Jane Addams: pioneer in American sociology, social work and public administration. In Shields, P. (Ed.), Jane Addams: Progressive Pioneer of Peace, Philosophy, Sociology, Social Work and Public Administration, pp. 43–67. Springer.
58. Burnier, D. (2021). Hiding in plain sight: recovering public administration’s lost Legacy of social justice, Administrative Theory & Praxis, https://doi.org/10.1080/10841806.2021.1891796.
59. Stillman II, R. (1998). Creating the American State: The Moral Reformers and the Modern Administrative World They Made. University of Alabama Press p. 82.
60. Stivers, C. (2000). Bureau Men, Settlement Women: Constructing Public Administration in the Progressive Era. University Press of Kansas.
61. . Burnier, D. (2022). The long road of administrative memory: Jane Addams, Frances Perkins and care-centered administration. In Shields, P. and Elias, N. (Eds.), Handbook on Gender and Public Administration. Cheltenham, UK and Northampton, MA, USA, Edward Elgar Publishing.
62. Schachter, H.L. (2002). Women, progressive-era reform, and scientific management. Administration & Society, 34(5), 563–78.
63. Schachter, H.L. (2011). The New York School of Philanthropy, the Bureau of Municipal Research, and the trail of the missing women: a public administration history detective story. Administration & Society, 43(1), 3–21.
64. Shields, P. (ed.)(2017) Jane Addams: Progressive Pioneer of Peace, Philosophy, Sociology, Social Work and Public Administration, Springer.
65. McGuire, J.T. (2011). Continuing an alternative view of public administration: Mary van Kleeck and industrial citizenship, 1918–1927. Administration & Society, 43(1), 66–86.
66. Shields, P. (2017). Jane Addams: pioneer in American sociology, social work and public administration. In Shields, P. (Ed.), Jane Addams: Progressive Pioneer of Peace, Philosophy, Sociology, Social Work and Public Administration, pp. 43–67. Springer.
67. Shields, Patricia (2023). 'Jane Addams and Public Administration: Clarifying Industrial Citizenship', in Patricia M. Shields, Maurice Hamington, and Joseph Soeters (eds), The Oxford Handbook of Jane Addams pp. 305-326. Oxford Academic https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197544518.013.3
68. Shields, P. (2022). The origins of the settlement model of public administration. In Shields, P. and Elias, N. (Eds.), Handbook on Gender and Public Administration. pp. 35-52. Edward Elgar Publishing
69. Burnier, D. (2008). Erased history: Frances Perkins and the emergence of care-centered public administration. Administration & Society, 40(4), 403–22.
70. Newman, M.A. (2004). Madam Secretary: Frances Perkins. In Felbinger, C. and Hanes, W. (Eds.), Outstanding Women in Public Administration: Leaders, Mentors, and Pioneers, pp. 83–102. Routledge.
71. Shafritz, J.M., A.C. Hyde. 2007. Classics of Public Administration. Wadsworth: Boston.
72. Gruber, Jonathan (2005). Public Finance and Public Policy. New York: Worth Publications. pp. 2. ISBN 0-7167-8655-9.
73. Jain, P C (1974). The Economics of Public Finance.
74. "Emergency Management Definition, Vision, Missions, Principles" (PDF). training.fema.gov (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-12-08.
75. Jreisat, Jamil E. (2005-03-01). "Comparative Public Administration Is Back In, Prudently". Public Administration Review (ภาษาอังกฤษ). 65 (2): 231–42. doi:10.1111/j.1540-6210.2005.00447.x. ISSN 1540-6210. S2CID 154592957.
76. Waugh, William L Jr. (Spring 2004). "Comparative Politics: Review of Comparative Bureaucratic Systems, Tummala, Krishna K., ed". Perspectives on Political Science. Philadelphia. 33 (2): 119. doi:10.1080/10457090409600740. S2CID 220344433.
77. "What is the difference between public and private administration?". www.cmich.edu (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-16.
78. "Commonwealth | History, Members, Purpose, Countries, & Facts | Britannica". www.britannica.com (ภาษาอังกฤษ). 2024-08-15. สืบค้นเมื่อ 2024-08-16.
79. "NASPAA International Web Portal". Globalmpa.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-17. สืบค้นเมื่อ 2014-08-23.
80. "CLAD". CLAD. 2007-08-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-18. สืบค้นเมื่อ 2017-04-29.
81. Studio, Floyd; Andruch, Ján. "Homepage – NISPAcee Information Portal". nispa.sk.
82. "Eastern Regional Organization for Public Administration". Eastern Regional Organization for Public Administration. สืบค้นเมื่อ 17 April 2017.
83. Raczkowski, Konrad (2016). Public management : theory and practice. Cham, Heidelberg, New York, Dordrecht, London: Springer. p. 15. ISBN 978-3-319-20312-6. OCLC 914254547.
84. Raczkowski, Konrad (14 July 2015). Public management : theory and practice. Cham. ISBN 978-3-319-20312-6. OCLC 914254547.
85. "Home". Mancosa. สืบค้นเมื่อ 2017-04-29.

อ้างอิง

• (1905). "Civil Administration" . ใน ; Peck, H. T.; Colby, F. M. (บ.ก.). (1st ed.). New York: Dodd, Mead.

อ่านเพิ่ม

• Dubois, HFW และ Fattore, G. (2009), 'คำจำกัดความและรูปแบบในการวิจัยบริหารรัฐกิจ: กรณีของการกระจายอำนาจ', วารสารการบริหารรัฐกิจระหว่างประเทศ, 32(8): 704–27
• Jeong Chun Hai @Ibrahim และ Nor Fadzlina Nawi (2007) ''หลักการบริหารรัฐกิจ: บทนำ'' กัวลาลัมเปอร์: Karisma Publications ISBN 978-983-195-253-5
• สมิธ, เควิน บี. และลิคาริ, ไมเคิล เจ. (2006) ''การบริหารรัฐกิจ – อำนาจและการเมืองในสาขาที่สี่ของรัฐบาล'', LA: Roxbury Pub. Co. ISBN 1-933220-04-X
• White, Jay D. และ Guy B. Adams. “การวิจัยในการบริหารรัฐกิจ: การสะท้อนถึงทฤษฎีและการปฏิบัติ” 1994.
• Donald Menzel และ Harvey White (บรรณาธิการ) 2011. ''The State of Public Administration: Issues, Challenges and Opportunity''. นิวยอร์ก: ME Sharpe

การบริหารจัดการภาครัฐ

• Janicke, M. (1990). "ความล้มเหลวของรัฐ". เคมบริดจ์: Polity Press
• Kanter, RM (1985). "The Change Masters: Corporate Entrepreneurs at Work" เฮเมลเฮมป์สเตด: Unwin Paperbacks
• Lane, RE (1991). ''The Market Experience''. นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
• ลินน์ แอลอี จูเนียร์ (1996). "การจัดการสาธารณะในฐานะศิลปะ วิทยาศาสตร์ และอาชีพ" แชแธมเฮาส์, CQ Press
• ลินน์ แอลอี จูเนียร์ (2549). "การจัดการสาธารณะ: เก่าและใหม่" รูทเลดจ์
• Raczkowski, K. (2016). “การจัดการสาธารณะ: ทฤษฎีและการปฏิบัติ” Springer